Ve bugün, yani salı, paintball'a gittik. Saha biraz uzak olduğu için paintball servisi (serviste ne servis ama, kamyonetin arkasına, kasaya doluştuk gidiyoruz.) bizi götürdü. Bize söylendiği kadarıyla çok daha büyük bir yer bekliyorduk. Ama oraya vardığımız anda kandırıldığımızı farkettik. Kıç kadar alan vardı paintball için. Gerçi yinede büyük sayılırdı ama bize söylenen çok daha fazlasıydı.
Kıyafetlerimizi, koruyucu yeleklerimizi giydik, kasklarımızı taktık ve sahaya girdik. Takımları ayarladık hızlıca. Bayrak kapma oyunuyla başlayacaktık. O an orada bulunan çoğu kişi ilk kez oynuyor olduğu için başta herkes saklanarak oynuyordu. Ama sonra biraz daha alıştık ve oyun biraz daha zevkli hale geldi.
Oyunun başında, takım kalesinden soldaki bariyerlerin arkasına geçmeye karar verdim. Çünkü rakip takımla aramdaki mesafe uzaktı ve silahlarında kötü olması nedeniyle menzilimin dışında kalıyorlardı. İlk kez paintball oynamanında verdiği gazla koşarak bariyerlerin arkasına gittim ve duramayarak bariyerlere çarptım. İyice askeri havaya girdiğim için biraz fazla hızlı koşmuşum. O an kendimi izliyor olsam çok gülerdim, ama o an herkes büyük bir mücadele verdiği için kimse bu rezilliği farketmedi.
Orada bulunduğumuz 1 saat boyunca 200 mermi attım, toplamda 3 yada 4 kez vuruldum. 2 kez de bayrak çaldım. Bu nedenle oldukça iyi oynadığımı düşünüyorum. Doğuştan gelen bir yeteneğim varmış. (2 vuruluşum direk kafadandı, birinde kaskım kırıldı hatta.) Ve oyunu 4-1 kazandık. (4 el bayrak çalma 2 el kale fethetmece oynadık, ama kale fetihlerinden biri yarım kaldı)
Ve rakip takımın aldığı tek sayı da bayrak kapmacada alınan bir sayıydı. Çok şaibeli bir sayı olduğu için bunu da anlatmak istiyorum. Rakibim bayrağı aldıktan sonra kendi kalesine doğru kaçarken sırtından iki kez vurdum ama rakibim "vurulduğumu hissetmedim" dedi, hakeminde gözünden kaçınca (nasıl kaçıyorsa artık) sayıyı onlar almış oldu.
Valla keskin nişancı gibi adamım, FBI'ın beni hala keşfedememiş olması büyük talihsizlik.
Yorumlar
Yorum Gönder